1-10-2020 Grote Rivierenpad: Zetten - Nijmegen, 22 km

Om kwart over negen zwaait Olga me uit, na een fantastisch ontbijt en met mijn thermoskannetje gevuld met koffie. Een vrienden-op-de-fiets adres met een pluim. Het is nog droog, vanaf 10 uur is heel veel regen voorspeld, maar tot mijn verrassing loop ik zelfs even in de zon.

Tussen boomgaarden, fruitstalletjes en mooie boerderijen door bereik ik al snel Herveld-Noord, even later gevolgd door Herveld-Zuid met molen de Vink.
Museum boerderij de Tip is helaas dicht, maar ik maak graag gebruik van het bankje, met dank aan mevrouw Somford, om van een kopje koffie van Olga te genieten.

Het is nu half elf en serieus bewolkt maar nog droog en niet koud.
Ik kruis de A50 en kom op landgoed Loenen met uiteraard mooie lanen.

Ik kom meerdere wandelaars tegen. Kort daarna volgt Slijk-Ewijk, een wonderlijke verzameling van huizen in allerlei stijlen. Er lijken ook aardig wat artistieke mensen te wonen. Vlak voor de Waaldijk staan een fraai dijkmagazijn en het witte kerkje van Slijk-Ewijk met heel veel bankjes. Tijd voor een boterham en koffie.

En zo ben ik weer  bij de Waal aangekomen en wandel de Over-Betuwe uit.

De volle boten die aan mijn rechterhand stroomopwaarts varen gaan amper harder vooruit dan ik. De zwaluwen vliegen laag. En ondertussen zie ik een oude steenfabriek, de kerk en sluizen van Weurt en de oudste stad van Nederland aan de overzijde van de Waal.

Zo bereik ik Oosterhout waar ik de Waaldijk weer verlaat. Het café is helaas dicht, ik ben toe aan een toilet. Ik loop verder door het uit zijn voegen gegroeide dorp en kom op heerlijkheid Oosterhout, een klein landgoed met bos.

Terwijl ik op een boomstam een tweede boterham eet begint het te regenen. Ik heb geen zin om mijn regenbroek aan te trekken, dus rol ik mijn pijpen op en gooi mijn poncho over mezelf en mijn rugzak. Het is tot kwart over een droog gebleven, dus ik mopper niet.
Een aardig pad brengt me terug bij de Waaldijk, die ik volg onder de nieuwe brug bij Lent door tot aan het voormalig fort Lent (weinig van te zien). Hier verlaat ik de dijk om over een voetbrug het nieuwe eiland van Lent op te komen.

Dit eiland is ontstaan door het graven van een parallelle geul langs de Waal om de hier zeer nauwe Waalbocht te ontlasten zodat het water sneller door kan stromen. Daardoor stroomt de Waalkade in Nijmegen minder vaak over. Op het eiland is alleen een voetpad en beginnend struikgewas. Met wind en regen tegen loop ik over het eiland naar de spoorbrug. Een lange trap brengt me op de "snelbinder" de fietsbrug die tegen de spoorbrug aan is gebouwd.

Opmerkelijk zijn de vele bordjes op de brug met de tekst " neem alsjeblieft je fiets mee naar beneden". Als ik naar beneden kijk, naar de Waal onder me, dan klinkt dat erg luguber.
Om 2 uur loop ik Nijmegen in en besluit bij de eerst mogelijke gelegenheid een warme chocolademelk te drinken. Dat lukt aan de kop van het Kronenburgerpark. Bij bagels and beans is het lekker warm, de bediening hartelijk, en de warme, pure chocolademelk smaakt als pure verwennerij. Ik besluit om het voor mij nieuwe museum de Bastei te gaan bezoeken. I.v.m. corona moet ik online een kaartje bestellen met tijdslot. Dat doe ik voordat ik bagels and beans verlaat en tegen de tijd dat ik bij de Bastei ben heb ik de bevestigingscode in mijn mailbox.
Ik neem ruim de tijd voor het museum, een combinatie van geschiedenis van Nijmegen en natuurmuseum en uitleg over de oude verdedigingstoren.

Als ik het museum verlaat is het droog. Ik loop daarom terug via de winkelstraten, o.a. de mooie Marikenstraat, om de route door de binnenstad alsnog te volgen.

Door oude straatjes kom ik o.a. bij de Stevens kerk, de Waag, de Waalkade, het oudste huis van de stad, Belvédère en het Valkhof.

Ik voel me echt toerist in de stad waar ik 20 jaar gewerkt heb.

Om half zes bel ik aan bij vrienden-op-de-fiets Hetty, net voor het weer begint te regenen. Hetty brengt me naar mijn pelgrims kamertje, zoals ze het zelf noemt, en ik neem snel een verkwikkende douche.

Samen met Hetty en Rob geniet ik van een heerlijke maaltijd met een goed gesprek. Precies dat wat "pelgrimeren" zo bijzonder maakt.

Al met al weer een dag met een gouden randje: het meevallen van de regen, het genieten van de chocolademelk in de prettige warme sfeer van bagels en beans, het leuke museum en weer een heel fijn vrienden-op-de-fiets adres. Er zijn vandaag heel wat bedankjes voor het uitblijven van de regen naar de heilige Jacobus gegaan, door mij maar even omgedoopt tot beschermheilige van alle lange afstand wandelaars. 

Morgen de heuvels (stuwwal) in op weg naar Kranenburg.