13-10-2021 Corsica: Bocca a Croce - Girolata en Gorges de Spelunca, 11 en 4 km

Na de inspannende wandeling van gisteren kiezen we vandaag voor een kortere wandeling met minder hoogtemeters. We rijden naar de bergpas Bocca a Croce (269m) van waar we naar Girolata gaan lopen, heen over een hoger pad dan terug. We lopen daarbij deels over de Mare a Monti route en deels over het "postbode pad" (sentier du facteur). Girolata is alleen lopend of per boot bereikbaar. Tot 2006 rende bijna dagelijks een postbode, bijgenaamd de marathon man, van de bergpas naar het dorp. Nu wonen in Girolata nog maar een paar mensen (volgens Wikipedia 8) en leeft het dorp van de toeristen die er vooral per boot komen.

Vanaf de bergpas hebben we een mooi uitzicht op de baai van Girolata.

Wij dalen eerst en klimmen daarna door een prettig bos over een bergkam.

En dalen dan weer af naar het strand van Tuara.

We klimmen een volgende heuvelrug over tot we Girolata in zicht krijgen. Vooral de grote witte burcht, een 16e eeuws fort gebouwd tegen invallen van piraten, valt al snel op.

De verleiding is groot om bij elke bocht in het pad een foto van het dorpje te maken.

We lopen langs het strand van Girolata, waarop koeien liggen te zonnen, naar het gehuchtje (aan de andere kant ligt een geocache).

Daarna lopen we weer terug langs het strand om via de lagere route terug richting auto te lopen. Natuurlijk met een mooie terugblik op Girolata.

Ook in het lager gelegen pad zit nog een behoorlijke klim en zelfs nog een lastige passage waar de rotswand steil naar beneden loopt. Dat is even een dingetje met mijn milde hoogtevrees. Zolang ik maar iets vast kan houden zoals een rotspunt, boom of in dit geval Peters hand, dan lukt het wel. En zo komt het strand van Tuara weer in zicht.

Ook na dit strand blijven we eerst op een lager gelegen pad langs de kust waar we mooie rotsen in de zee zien.

Daarna mogen we weer flink klimmen terug naar de bergpas waar de auto staat. Gelukkig grotendeels in de schaduw van het bijzondere bos.

Na een late, maar goede lunch bij een wegrestaurant met uitzicht op zee rijden we verder naar Ota om alsnog in de kloof van de Spelunca te gaan wandelen. Eergisteren zijn we immers per abuis de naastgelegen kloof van de Lonca in gewandeld. Eerlijk gezegd is de kloof van de Spelunca niet mooier of indrukwekkender dan die van de Lonca. Beide zijn een bezoekje waard. 

Het pad in de Spelunca kloof is wel een mooi oud pad, want een oude verbindingsroute.

Ook dit pad klimt en daalt best flink en loopt vaak hoog boven de rivier.

Uiteindelijk komen we bij de Genuaanse brug van Zaglia, een fotogenieke plek.

Vanaf de brug lopen we weer terug de kloof uit.

Uiteindelijk hebben we vandaag toch weer 15 km gelopen met ruim 800 hoogtemeters. Maar we hebben vooral ook weer volop genoten.