13 mei 2019, dag 22: Zumaia - Ermita del Calvario, 20 km (429 km)

Het was een in vele opzichten heel bijzondere dag vandaag. Op de eerste plaats omdat vandaag op werk Renée herdacht werd. Ondanks dat ik mijn herdenkingsmoment vorige week al gehad had, speelde het toch steeds door mijn hoofd.

Op de tweede plaats omdat het de eerste wandeling terug op de Camino was en mijn enkel het ondanks de pittige en door een omleiding langer dan verwachte etappe het goed gehouden heeft.

Op de derde plaats omdat het een waanzinnig mooie en afwisselende route was met perfect weer en bijzondere onverwachte gebeurtenissen.

De eerste pelgrims rommelen al om 6 uur rond in het klooster. Gelukkig hebben we een eigen kamer. Om 7 uur gaat mijn wekker. Deze keer worden we niet gewekt door muziek van de hospitaliero (op 24 april speelden ze "I can get no satisfaction", niet echt passend in deze omgeving).

Voor 8 uur zijn we op pad, het klooster biedt geen ontbijt en we besluiten dat in het eerstvolgende dorpje op 3,7 km te doen.
We klimmen Zumaia uit en hebben natuurlijk weer prachtige uitzichten. We lopen over landelijke weggetjes naar Elorriaga, een 10e eeuws dorpje met een piepklein kerkje. Maar helaas de taberna is dicht. Een meneer vertelt ons dat er 2,5 km verder een bar is.
We klimmen en stijgen (flink steil) verder en komen dan op een mooi onverhard bospad met vier keer een krakkemikkig vee-hekje. Zo bereiken we een grote weg met wegrestaurant. Heerlijk genieten in de zon van een warme Napolitano (chocoladebroodje) en koffie.

We klimmen en dalen verder naar Itziar, oa over een prachtig, onverhard flink stijgend pad. De kerk van Itziar is bekend om zijn 13e eeuwse Madonna beeldje. In het voorportaal ligt een stempel klaar. Als we de kerk in willen lopen worden we tegen gehouden want de vloer is  net in de boenwas gezet. De vrouw wijst op het Madonna beeld hoog in het altaar en neemt ons dan mee naar achter het altaar. Daar gaan we een trap op en komen achter het beeldje uit dat ze voor ons omdraait !
Een heel bijzonder moment.

Na Itziar volgt een mooi onverhard pad met heel veel bloemen. Daarna dalen we eerst langzaam en vervolgens steil over een vervelend cobblestone pad naar Deba. Vlak voor het steilste deel van de afdaling komen we bij een bijzonder schuurkerkje.  

In Deba bezoeken we als eerste de kerk, die een prachtig voorportaal en mooie kloostergang heeft. Daarna een stempel halen bij het gemeentehuis, eten kopen in de lokale supermarkt en op een bankje in de zon op het plein van Deba lunchen.
Kennis gemaakt met een Hongaarse pelgrim, die aanschuift op ons bankje.

De brug in Deba is ingestort en we wandelen over een noodbrug die er hoog bovenop staat. Natuurlijk mogen we daarna weer flink klimmen, Deba is een havenplaatsje en we moeten het binnenland weer in. Het pad is mooi en de uitzichten weer heel bijzonder. Helaas moeten we een heel stuk omlopen waarbij we over in plaats van langs de berg Galbaixogain worden gestuurd.

We komen uit bij de Ermitage des Calvarios (kerkje aan einde van een kruisweg) met aan de achterkant een cobblestone baan waar ossen getest werden. Ze moesten een zware steen over de keienstrook trekken. 
Snel daarna komen we langs een wei met heel nieuwsgierige ezels. We komen de Hongaar weer tegen en lopen samen naar de albergue. Het is een mooi albergue met een aparte dames en heren slaapzaal. Goede douche en met een lekker wijntje op een ligbed in de zon wachten tot het eten klaar is. We zijn weer on track !

Het eten was zalig. Aan tafel met 2 Duitsers, 2 Belgen, een Fransman, Canadees, Spanjaard en deze Nederlandse.