3 juni 2019, dag 42: Ribadesella - La Isla, 18 km (790 km)

Dit was een van de mooiste wandelingen van de Camino del Norte tot nu toe. Heel afwisselend en mooie paden. Maar voor mij was het ook een van de zwaarste: 7 uur gedaan over 18 km. Het ging gewoon niet sneller. Mijn enkel heeft er geen zin meer in en hoezeer ik ook van alles geniet, de voortdurende pijn maakt me doodmoe. Dit was dus voorlopig de laatste etappe.

Uitgezwaaid door Isabelle verlaten we smorgens Ribadesella. We lopen nog eens door het oude centrum, steken dan de Sella over om vervolgens aan de strand zijde van het dorp de prachtige 19-eeuwse vakantie villa's te bewonderen.

Daarna klimmen we Ribadesella uit, eerst langs de weg, maar daarna over een prachtig landelijk pad langs een mooie vallei naar het gehucht San Pedro. Tot mijn verrassing zien we daar een mooi beschilderde wasplaats.

Na de lange, maar geleidelijke klim van Ribadesella tot voorbij San Pedro mogen we weer afdalen. We gaan richting La Vega aan de kust. Een smal weggetje met zeezicht brengt ons naar het dorp met opvallend veel horreo's (voor maïs opslag), prachtige trompe l'ouil schilderingen en een bar met klein supermarktje (maar met goede selectie voor pelgrims en prima banken).

Na een goede rust lopen we verder over een grintpad richting strand. Er volgt een stukje middeleeuwse weg en een mooi pad langs de kust. In Berbes duiken we een holle weg met kasseien in die flink steil afdaalt. We volgen deels de autoweg, deels paadjes die bochten hiervan afsnijdt tot we de weg mogen verlaten en in een eucalyptus bos komen. Daarna is het weer paadjes in open grasland waarbij we uitzicht hebben op het ene na het andere mooie strandje.

Onverwacht komen we een Australiër tegen die we weken geleden ontmoet hebben. Even bijpraten dus. Snel daarna zien we in de verte La Isla liggen. Het is dan altijd nog verder lopen dan je denkt vooral met een laag tempo.

Overigens was het de hele dag bewolkt, maar droog en warm genoeg om in korte broek en shirtje te lopen.

Bij de herberg ontmoeten we meerdere pelgrims. Voor ons allemaal nieuwe gezichten, maar we maken al snel contact. Er hangt een fijne open sfeer. Natuurlijk nodigt mijn gestrompel ook wel uit voor conversatie. Ook weer heerlijk in het Nederlands/Vlaams kunnen praten. Onder andere met de Antwerpse broers Mark en Luuk die eind maart vanuit Antwerpen vertrokken zijn en natuurlijk net als wij al heel wat hebben mee gemaakt. Beide hebben een gezonde en humoristische kijk op het leven en de Camino. Het was een plezante avond, ondanks mijn besluit om nu echt met de Camino te stoppen. Mark en Luuk, als jullie dit lezen: nogmaals bedankt voor de humor en ik wens jullie een van harte Bon Camino en spoedig vreugdevol weerzien met jullie kleinkinderen.

Miriam belt met Isabelle (mijn Spaans is nog steeds un poco) en regelt dat ik terug kan naar haar appartement voor 3 nachten. Vrijdag komt Peter naar hier (fijn hem weer te zien) en houden we nog een korte vakantie.

En na een laatste toast worden we om 22 uur naar bed gestuurd. Mijn Camino eindigt dus voorlopig in La Isla.