4 april, dag 3: Brouqueyran - Domaine de Londeix, 27 km (57 km)

Ontbijt met 2 gebakken eieren per persoon! De barones weet wat goed is voor pelgrims.
Om half negen vertrekken we in vol regenornaat, met een temperatuur van 3 graden en heel veel goedbedoelde adviezen van Charlotte.
Ze raadt ons af langs het meer te lopen. Met al die regen is het pad vast ondergelopen. We negeren haar advies, gelukkig, want het is een heel mooi stuk wandeling. Over een steil onverhard pad klimmen we, na het meer half gerond te hebben, weer omhoog. Snel daarna komen we op een heel rustig en mooi verhard weggetje. Inmiddels is het droog en bij onze koffiestop, ergens in de berm, gaan poncho en regenbroek uit. We hebben dan een flinke klim achter de rug en zijn aardig opgewarmd. 

Na de koffiepauze lopen we eerst tussen de velden en daarna over de voi verte, een lange afstands fietspad langs het kanaal van de Garonne. We dalen geleidelijk af naar Bazas dat we via een platanenlaan binnen lopen. De kathedraal heeft een indrukwekkende voorkant en een mooie lichte binnenkant met gebrandschilderde ramen. Er zou een stempel zijn, maar die vinden we niet. We gaan op zoek naar de pastorie en bellen aan. Er wordt open gedaan en we krijgen een prachtige stempel.
Om dat te vieren en om de luxe van een toilet gaan we koffie drinken tegenover de kathedraal onder een arcade. Terwijl ik van een café moka noisette geniet appt mijn dochter dat ze een huis hebben kunnen kopen (eindelijk na heel lang zoeken). Heel fijn.

We klimmen Bazas weer uit en komen dan op een pad over een oud spoorwegtalud. Het begin van het pad is even zoeken want er zijn werkzaamheden. Dit pad zullen we heel lang blijven volgen, ook nog de komende dagen. De routeomschrijving waarschuwt ons dat we op een aantal plaatsen steil naar beneden en weer omhoog moeten waar spoorbruggen verdwenen zijn. Maar er wordt hard aan het pad gewerkt en alle obstakels zijn verdwenen. Nadeel is wel dat er veel houten hekken langs het pad staan. Even later begrijpen we waarom: het hele pad wordt in beton gegoten om er een fietspad van te maken. Oorspronkelijk was het allemaal onverhard met steenslag/grint. We komen er ook achter dat het stuk waar wij vandaag lopen eigenlijk verboden toegang is, maar gelukkig worden pelgrims gedoogd en de werklui wensen ons een bon courage.

Na 12km spoorwegpad komen we bij het Domaine de Londeix, waar we hartelijk worden ontvangen door Remy en naar een schattig huisje worden gebracht.

Douchen, wassen, blog schrijven en wachten tot het eten klaar is. Remy beloofde ons verse asperges! Het leven van een pelgrim is zo slecht nog niet.