Mijn Camino ... keuzes en Festina Lente

Mijn camino,

Er wordt gezegd dat de camino een metafoor is voor het leven. Dat klinkt vreselijk cliché, maar het is wel waar. Het gaat in het leven vooral om de keuzes die je maakt. Het gaat niet om het doel, maar hoe je er komt en wat je er van maakt. Ik kies nooit voor de makkelijkste route, maar wel voor degene waarvan ik verwacht dat die me het meeste brengt. Ik ga uitdagingen liever aan, dan dat ik ze uit de weg ga. Het gaat daarbij niet om de persoonlijke prestatie, maar om wat het me brengt. Dat geldt ook voor de camino, ik kies niet voor de makkelijkste route, en ook niet voor zo’n groot mogelijke afstand per dag, maar voor de route die mij het meest te bieden heeft: natuur, cultuur, genieten en uitdagingen. Net als in het leven buiten de camino. Dat past bij mij: de lat hoog leggen en er alles uit willen halen, zonder overdreven ambitieus te zijn. Gewoon alles belangrijk vinden en alles goed willen doen, zolang het maar zinvol is. Of dat altijd de juiste keuze is, daar kun je over discussiëren. En daar ga ik zeker tijdens de 1200 nog te lopen kilometers eens goed over nadenken: waarom maak ik bepaalde keuzes, wat heeft het me gebracht en wil ik op de ingeslagen weg en op dezelfde manier doorgaan? Het antwoord op het laatste is natuurlijk “nee”, het moet echt anders, deze sabbatical is niet voor niets.

Wat wordt de route? (zie ook kaartje)

Van La-Réole, waar we vorig jaar gebleven zijn, maken we de via Vézelay (ook wel via Lemovicencis genoemd) af tot in Saint-Jean-Pied-de-Port (260 km). Ik ben benieuwd naar de horde pelgrims die hier met hun camino beginnen. 99% van de mensen die hier begint, steekt de Pyreneeën over naar Roncesvalles, naar de camino Francés. Wij niet. We ontlopen de massa en gaan aan de voet van de Pyreneeën richting Atlantische Oceaan, naar Irun (90 km). Dat is een wandeling van 4 dagen over een weinig belopen, maar mooie en flink heuvelachtige route.

Vanaf Irun volgen we de camino del Norte, de kustweg richting Santiago de Compestella. Van alle mensen die in Santiago aankomen volgt 85% de camino Francés. Wij kiezen liever voor de kustroute. Deze is langer en moeilijker (meer klimmen en dalen), maar biedt veel meer natuurschoon en ook een aantal interessante steden. Omdat hij veel rustiger is, zijn er minder overnachtingsplekken, maar is er ook veel minder sprake van een “wedloop” om een bed te bemachtigen. En ik heb echt geen zin om 's morgens vroeg al in het donker te beginnen met lopen. We volgen de camino del Norte voor 450 km.

Vlak voor Gijon verlaten we de camino del Norte om over te stappen naar de camino Primitivo die begint bij Oviedo. De naam Primitivo wordt vaak vertaald in primitief, omdat deze route over weinig gebaande paden gaat. De echte betekenis is echter dat het de oudst bekende route is. Alfonso II, koning van Asturias zou in het jaar 814 als eerste deze route gekozen hebben voor zijn tocht naar Santiago de Compostella. De route gaat door de picos d’Europa, met echte bergetappes dus. Voorbij de stad Lugo sluit de camino Primitivo aan op de camino Francés om na circa 400 km Santiago de Compostela te bereiken. Dat maakt een totaal van ongeveer 1200 km.

Of we na Santiago de Compostela nog door lopen naar het einde van de wereld (Finistera) met kilometerpaaltje 0,0 km weten we nog niet. We hebben 9 weken de tijd om daar over na te denken.

Festina Lente

Negen weken over 1200 km is ruim bemeten, maar we willen ons niet haasten - het motto was immers Festina Lente - en bij de bezienswaardige plaatsen zoals Bilbao en Oviedo een extra nachtje blijven. Het voelt goed om tijd te kunnen nemen voor extraatjes zoals de grotten van Almira en het Guggenheim museum in Bilbao. We hebben onze terugreis ook nog niet geboekt. We zien wel ... Een echte oefening in los laten, normaal gesproken niet mijn sterkste kant.

Eerst nog even trainen

1200 km met rugzak over een behoorlijk heuvelachtige route … Dat betekent nog wel even trainen. Het dagelijks van -1 naar de 6e etage de trap omhoog lopen op mijn werk helpt wel, maar is niet genoeg. Morgen de volle rugzak maar weer om en op pad!