Drenthepad: Gasselte - Molenveld (ten zuiden van Exloo)

Twee jaar geleden had Peter een cross triatlon in Gasselte en wandelde ik een stuk van het Drenthepad: van Westlaren naar Gasselte (zie 8-7-2018). Nu  heeft hij een 41 km cross-loop vanaf de Poolshoogte ten Noorden van Odoorn. Dat kan ik mooi combineren met een volgend stuk Drenthepad en zo sta ik ’s morgens vroeg om 9:20 aan de rand van Gasselte waar Peter me heeft afgezet. Het is nog frisjes in mijn fleece-vestje, met een wind die ik de hele dag tegen heb. Maar gelukkig is er af en toe zon, warmt het lekker op en blijft het droog. Prima wandelweer dus.

Al snel ben ik Gasselte door en kom ik op het Drouwener zand met een overweldigend bloeiende hei. Dat betekent weer veel foto’s maken, en nu dus kiezen welke het allermooiste is om op de blog te plaatsen.

Na een flinke lus over het Drouwenerzand volgt een stuk bos, gevolgd door een es (landbouwgebied, Kampenesch en Oosteresch) naar het gehucht Bronneger waar een juweeltje van een opgeknapte Drentse boerderij staat.

Natuurlijk komt dan de Zuideresch,

waarbij het pad langs een grafheuvel komt

en dan bij de drie hunebedden van Bronneger.

Het is ondertussen 10:30 en ik kom dan de eerste andere wandelaars tegen. Het kleinste hunebed heeft een geschikte steen voor mijn koffiepauze. De route gaat verder over een zandpad met veel vlinders

en over de Zuideresch waar de landbouwvelden erbij liggen als strak-gemaaide gazons. Oftewel graszodenteelt, een bijzonder gezicht.

Zo bereik ik Borger waar ik het hunebeddenbezoekerscentrum links laat liggen. Daar ben ik al een paar maal met buitenlandse gasten geweest, altijd leuk. Het grootste hunebed van Nederland laat zich lastig fotograferen, omdat er groepen mensen omheen staan.

Dan volgt een eindeloos stuk door Borger, een behoorlijk fors dorp. Helaas loopt een stuk route langs een drukke doorgaande weg tot aan het kanaal Buinen-Schoonoord, daar kan de wandelaar onder de weg door, maakt een slinger door een parkje en komt weer terug bij het kanaal dat met een voetbrug overgestoken wordt.

Dan eindelijk laat ik de laatste sportvelden van Borger achter me en ben ik weer midden in de natuur. Tijd voor een lunchpauze. Ondertussen kan ook het vest uit en de pijpen van de broek. Ik wandel daarna verder over het uitgestrekte Buinerveld: bos met kleine en grotere stukken hei.

 

Daarna een stuk langs de bosrand met zicht op de zacht-glooiende es ter herinnering dat ik me op de Hondsrug bevindt.

Ik duik weer het bos in waarbij het Buinerveld overgaat in het nog grotere bos van boswachterij Exloo.

Het is een mooi gevarieerd bos. Ik loop graag in bos: het is meestal mooi, de ondergrond loopt vaak prettig en er is altijd bescherming tegen zon, wind en (lichte) regen. Dit bos is opvallend stil, pas als ik in de buurt van Exloo kom zie ik weer andere wandelaars. Ondertussen kom ik steeds vaker oranje lintjes tegen van de crossloop en halverwege Exloo ook af en toe crossrunners. Ik kom ook nog een paar grafheuvels tegen en het hunebed Exloo-Noord.

Na een volgende pauze besluit ik niet door, maar langs Exloo te lopen. Ik wil graag nog het Molenveld zien en dat red ik anders niet voor de afgesproken tijd bij de auto. Dus laat ik Exloo links liggen en steek zo een stukje van de route af. Langs de Westeresch bereik ik het Molenveld. Eerst zie ik alleen maar grasland en ben wat teleurgesteld.

Na een zandheuveltje, zie ik dan toch hei, ... steeds meer hei. Het is prachtig. Ik loop door een schaapskudde, die heel duidelijk hier goed zijn best heeft gedaan. Het is genieten. Zelfs sommige crossrunners die over deze hei komen staan stil om foto’s te maken.

 

Vanaf het Molenveld neem ik de kortste route naar de auto: door een stuk bos, onder de Hunebed Highway N34 door naar de Poolshoogte. Het was 24,3 km lang genieten! Hopelijk laat het volgende stuk Drenthepad geen 2 jaar op zich wachten.