januari 2021: winterwandelingen

Tussen de regendagen door bieden de weekenden best aardig wandelweer: windstil, niet koud en vaak ook zon, wat een prachtig winterlicht geeft op de foto's.

Door de corona helaas nog steeds geen wandelingen met de wandelclubjes en dus moet ik af en toe een drempel over om toch te blijven wandelen. Een doel helpt dan. De eerste wandeling van het jaar gebruik ik om twee collega's te bezoeken om iets af te geven. Een wandeling van 26 km, in zalig weer. Mooie foto's in Groningen gemaakt: het oude Grafische Museum in prachtige Groningse Stijl, het Schuitendiep en de Oosterhaven.

Een week later ga ik met een collega lopen: eerst loop ik naar haar toe en dan rijden we, met mondkapje op in de auto, naar Anloo voor een mooie wandeling rond het Anloër Diepje (samen 15 km). Er licht nog wat sneeuw en het miezert. De paden zijn best modderig. Het weer is grijs, maar niet koud. De wandeling is erg mooi en gezellig. We komen weinig andere wandelaars tegen, maar dat is ook niet vreemd met het sombere weer.

Ondertussen is de avondklok in gegaan. Een vreemd idee, maar als het helpt tegen de pandemie, dan moet het maar. 

Vandaag loop ik het bekende rondje vanuit huis: Hoornse plas, Onlanden, De Braak, Vennenbroek, Friescheveen, Paterswoldse meer (ruim 20 km). Altijd mooi, maar nu wel heel modderig. Er zijn veel wandelaars vandaag. Het is dan ook prima wandelweer met een lekker zonnetje. In de Onlanden maak ik een praatje met een vogelaar. Hij vertelt dat hij een zeearend heeft gezien. Hé, dus dat was die vogel die ik zojuist op een paaltje zag zitten.

De Onlanden:

De grasdijkjes langs het Eelderdiepje zijn behoorlijk modderig, maar het graspad naar Paterswolde is helemaal soppen. In  landgoed de Braak is het druk. Ik slinger er doorheen, steek de weg over naar landgroep Vennenbroek en loop het Friescheveen in. Er hangt een waarschuwing: "gevaar voor uitglijden, alleen betreden met goede schoenen of omkeren". Ik waag het erop. Het is inderdaad erg glibberig op de modderpaden. Ik zak op een gegeven moment zo diep in de modder dat ik de nattigheid van bovenaf mijn hoge (!) wandelschoenen in voel lopen. Al snel zit de modder op mijn broek tot aan mijn knieën.

Het Friescheveen:

Eenmaal uit het Friescheveen loop ik bijna alleen nog maar verhard, langs het Paterswoldse meer.

Het Nonnengat:

Even geen modder meer en na een kleine 5 uur wandelen ben ik weer thuis.