Stevenson dag 9: Le Bleymard - Pont-de-Montvert, 21 km

Vandaag zijn we 9 km omhoog gelopen en 12 km afgedaald, hebben we het hoogste punt van de Stevenson route bereikt (1699 meter) en zijn eindelijk in de Cevennes aangekomen.

Maar laat ik bij het ontbijt beginnen: hard geroosterd stokbrood met zelfgemaakte jam. Patricia wil ons nog van alles mee geven waaronder een pot abrikozenjam voor zowel Miriam als mij. Die potten gaan in de rugzak van Miriam die door de Malle Postal naar het volgende adres wordt gebracht.

We klimmen direct steil Le Bleymard uit.

Na een uurtje klimmen houden we koffiepauze vlak voor het bos ophoudt zodat we nog even beschutting hebben tegen de koude wind.
Daarna zijn we al snel bij het ski station van de Finiels en hebben we steeds mooiere uitzichten. De klim is nu minder steil waarbij we grote rechtop staande stenen als markering hebben.

De volgende pauze is in de beschutting van een lage naaldboom, 20 minuten voor de top van de Finiels.

Het chocolade broodje dat we vanochtend bij de bakker kochten smaakt als gebak.
Daarna zijn we al snel op de top van een heuvel voor de Finiels (1688m) waar we in de beschutting van een stenen muurtje foto's maken.

De Finiels (1699m) volgt snel. 

We maken foto's en proberen de Alpen te zien. De koude wind maant ons echter snel om verder te gaan. 
De afdaling is fantastisch.

Door een ruig landschap met formidabele uitzichten en daarna daar een mooi open sparrenbos. Best steil maar over mooie smalle paden.

We lunchen op een bosbessen veldje in de zon.

De volgende stop is bij het gehuchtje Finiels, waar we bij een fontein onze flessen bijvullen.

Het is dan nog 6 km afdalen naar Pont-de-Montvert. Een prachtige route.
Even voor 4 uur zijn we bij de gite communale die om 4 uur op en gaat. We krijgen een 3-persoonskamer. Douchen en uitputten voor het mooie, maar ook wel toeristische Pont-de-Montvert gaan bekijken. Ik maak weer veel foto's, is van de brug over de Tarn en bij het zijriviertje le Rieumalet.

We eindigen op een terrasje aan de Tarn waar onze Franse vrienden aansluiten. We hadden afgesproken met hen te eten bij het hotel-restaurant waar zij half pension hebben, maar het blijkt dat het restaurant alleen voor hotelgasten is. Daarom eten Miriam en ik bij de bar-tabac, want het andere restaurant van het plaatsje heeft geen plaats voor ons.
Al met al weer bijtijds terug in de gite. Niet erg want het was een vermoeiende dag.