To blog or not to blog

In mijn profiel heb ik aangegeven wat de reden voor deze blog is. Toch krijg ik vragen van mensen of zo’n blog op den duur niet teveel als een verplichting gaat voelen.

Goed punt.

Zelf merk ik dat ik meestal na een ruime week lopen “los” begin te komen. Los van het ritme van het gewone leven en over naar een ritme met een eenvoudigere dagelijkse routine en met meer ruimte in het hoofd. Ruimte om te genieten en ruimte om in het hier en nu aanwezig te zijn. Maar ook ruimte voor overpeinzingen en het verwerken van gebeurtenissen die zijn weggestopt in een ver hoekje van mijn altijd maar bezige brein. Het bijhouden van een blog  kan onderdeel van de dagelijkse routine zijn, maar moet uiteraard niet als een verplichting voelen en in de weg staan van sociale momenten of “nu ff lekker niets” momenten.

Voor mij heeft de blog ook een functie als dagboek. Alle mooie, leuke, inspirerende en ontroerende gebeurtenissen en ontmoetingen wil ik op slaan. Bij een tocht van ruim 8 weken gaat dat echt niet passen in mijn hoofd. Bovendien vind ik het leuk om mijn ervaringen te delen met anderen.

Dus ik spreek nu alvast met jullie af:
Als ik een dag geen zin heb, dan sla ik gewoon een dag over
Als ik een  paar dagen geen zin heb, dan laat ik alleen even weten waar ik ben
Als ik definitief wil stoppen met de blog dan laat ik dat weten

En ondertussen tellen we af: nog minder dan 4 maanden …

En … een prima weekend om te trainen in de regen. Want dat we in de periode april-juni regen gaan krijgen staat vast. Dus kun je maar beter voorbereid zijn.

tot blogs !