3 april 2019, dag 2: Pondaurat - Brouqueyran, 19 km (30 km)

Gisteravond een uitgebreide maaltijd op zijn Frans gehad samen met de gastheer en gastvrouw, Michel en Nicole, beide boven de 70 jaar en met een warm hart voor pelgrims. Soep, rauwkost, pizza, vlees, friet, kaas, koffie. En daarbij natuurlijk wijn. Veel familieverhalen aangehoord en foto's bekeken.
Om 22:00 uur mijn bed in gerold (letterlijk). Nicole was bang dat ik het koud zou hebben en er lag heel veel beddengoed op mijn bed. Ik werd dan ook snachts van de warmte wakker. Verder prima geslapen.

Versgebakken croissants bij het ontbijt, terwijl Nicole snel de kerk open ging maken (haar taak).
Na een uitgebreid afscheid gaan we op pad om eerst in Pondaurat de  Sint Antoniuskerk en middeleeuwse brug te bewonderen. Sint Antonius of Sint Jacob zijn ons goed gezind want tot half twaalf blijft het droog en hebben we zelfs af en toe zon. 
De route is mooi, o.a. over een rustig slingerend asfaltweggetje.

In Savignac kopen we een stokbrood bij de epicerie. Voor de winkel staan tafels en stoelen waar we gebruik van maken voor een koffiepauze. Daarna bekijken we de kerk van Savignac en lopen verder over mooie paden door een licht glooiend landschap. In de bossen zien we veel stellages van palombieres (jacht op wilde duiven). 

Vanaf half twaalf lopen we in de regen tot we in Auros aankomen. Lunchpauze onder een afdakje. De mairie is dicht. De kerk is wel open. Daarna moeten echt de poncho's aan.

Als we in Brouqueyran aankomen is het kasteel snel gevonden. Het is imposant maar in matige staat. Er staan diverse auto's hier en daar op het terrein maar we zien geen mens. We bellen het telefoonnummer maar krijgen een antwoordapparaat. Dan maar even het mooie 11e eeuwse kerkje in het dorp bekijken en bij de mairie naar het toilet. Natuurlijk is ook deze mairie dicht, maar meestal is er aan de achterkant een keurig toilet. Ook hier.
In een bushokje houden we pauze met het voornemen na 16 uur weer naar het kasteel annex middeleeuwse pelgrimsopvang te lopen.

Weer terug bij het kasteel zien we nog steeds niemand. We besluiten nu de andere kant van het immense kasteel te gaan bekijken en stuiten daar op een nog grotere en mooiere poort. We kloppen bij een keuken aan en mogen binnen. Het pelgrimsverblijf blijkt ook niet daar te zijn, maar we krijgen koffie en thee. Een uur later komt er een oude man de binnenplaats op en hij neemt ons mee naar binnen. Het grote kasteel blijkt verdeeld te zijn over een aantal families. De gastenkamers hebben een interieur dat minstens een eeuw oud is. De badkamer heeft een heus bad op pootjes.

Om 19 uur neemt Charlotte, de vrouw van de oude man, Jacques, ons mee naar de oude kapel van het kasteel. Daarna gaan we aan tafel voor een eenvoudige maaltijd. Om 20:30 terug op onze kamer en snel in bed want het is onaangenaam koud in het kasteel.