Elk nadeel heeft zijn voordeel

Er wordt wel gezegd dat je op de Camino de dingen moet nemen zoals ze zich voordoen. Als je open staat voor het onverwachte maak je de meest bijzondere dingen mee. Natuurlijk is dat deels afhankelijk van de keuzes die je maakt: welke route, afstand, overnachtingsplaats. En je zult nooit weten wat er zou zijn gebeurd als je anders had gekozen.

Door mijn tendinitis kon ik echt niet verder lopen. De korte periode rust in San Sebastian bleek onvoldoende voor herstel. We hadden er voor kunnen kiezen om naar huis te gaan, maar konden gelukkig terecht in het huisje van vrienden van Miriam hier in Poumailloux.
Groot voordeel is dat we dan weer met de bus terug kunnen om de Camino voort te zetten als het herstel van mijn enkel goed gaat. Voor mij persoonlijk geldt ook dat nu al naar huis gaan het effect van mijn sabbatical (er even helemaal uit zijn) te niet zou doen, hoe ontzettend leuk de eerste drie weken ook waren.

Waarom dan de Cruijffiaanse uitspraak als titel van dit stukje? Omdat we hier in Poumailloux gisteren met onze neus in de boter vielen. Of wellicht kan ik beter zeggen met onze neus in de knoflook. In de gemeente werd de opkomst van de jonge knoflook scheuten gevierd met een knoflook ontbijt. In de salle de fete stonden lange tafels keurig gedekt klaar, inclusief grote kannen wijn (9 uur 's ochtends ! ). Iedereen kreeg een jonge knoflook scheut, een bord vol vleeswaar en heerlijk vers brood. En dat was pas de eerste gang. Daarna volgde een flink stuk vlees met bonen en tot slot jonge roomkaas (uiteraard met knoflook). Als afsluiter koffie met cognac.

De rest van de dag in het zonnetje, met mijn been omhoog gezeten.
Kortom, het komt zoals het komt, en we ondergaan het met genoegen.
Over een paar dagen maar voorzichtig de medicijnen wat minderen en korte stukjes lopen. Want de Camino lonkt wel ...